Het is zaterdag 12.00 uur, mijn beginnersles wakeboarden begint. Ik voel me niet relaxt, het wetsuit zit erg strak en voor mijn gevoel kan ik me niet goed vrij bewegen in mijn reddingsvest. Een uur lang priveles heb ik geboekt, want ik wil het graag goed onder de knie krijgen. Ook moet ik denken aan mijn beginnersles snowboarden lang geleden, dat was een lijdensweg van een week en daarna kon ik het nog steeds niet. Inmiddels kan ik mezelf een gevorderd snowboarder noemen en hopelijk werkt deze ervaring in mijn voordeel bij het leren wakeboarden. Ik beloof mezelf: als wakeboarden niet lukt, ga ik voortaan gewoon zomersnowboarden in de zomer.
Mijn vriendelijke instructeur geeft me wat basis instructies met betrekking tot houding. Armen gestrekt houden, achterste been gestrekt en voorste been wat gebogen. Gevorderde wakeboarders die zich door een kabelbaan laten voorttrekken starten heel stoer met een sprong vanaf de kant. Beginners starten liggend op hun rug vanuit het water. Dus dat was wat ik moest doen. Voeten in de klittenbandschoenen die op het wakeboard zitten en met board en al het water in. In het water neem je een soort kikker houding aan, maar dan op je rug liggend. Je houdt de bar (het handvat van de kabel die je voorttrekt) vast met je handen terwijl je je knieën zoveel mogelijk optrekt.
In de startpositie lig je dus met je handen tussen je voeten op je rug te dobberen. En als de kabel je voort gaat trekken is het gewoon een kwestie van je overeind laten trekken en de bar naar de heup van je voorste voet te brengen (rechts in mijn geval) en je staat. Appeltje eitje!
Het overeind komen en voort laten trekken door de kabelbaan ging me na een paar minuten al vrij goed af. Daarom vond de instructeur dat het tijd werd om wat bochtjes te gaan oefenen. Ook dit was geen moeilijke opgave, het werkt hetzelfde als op het snowboard. Ik kon mooie bochten onder de lijn van de kabelbaan door draaien. Toen ik dat ook onder de knie had, stelde mijn instructeur voor om een switch te proberen. Belangrijk om te weten is dat alleen de gedachte aan switch rijden bij mij een mix van angst, hyperactiviteit en hysterie oproept. Ik wil het erg graag kunnen (vooral op mijn snowboard) maar ik heb al jaren een mentale barrière waardoor het me nog nooit is gelukt.
De eerste paar keer lukte het, door mijn angst, ook niet op het wakeboard. Totdat mijn instructeur de legendarische woorden sprak: “Je moet het gewoon doen”. En zo kwam het dat ik de eerst volgende poging daadwerkelijk switch reed! Het gevoel van grote overwinning kwam over mij heen, heb me in tijden niet zo euforisch gevoeld :D. Het grote geheim zit hem er denk ik in dat het water minder snel foutjes afstraft dan de piste. De stalen kanten van een snowboard kunnen ontzettend snel in de piste happen wanneer je uit balans bent, een wakeboard en het water zijn een stuk meer vergeeflijk. Dat bevalt me wel!
Wakeboarden doet me behoorlijk denken aan de treklift op wintersport, maar dan een stuk leuker natuurlijk. Het grote verschil met snowboarden is namelijk dat je met wakeboarden juist op je achterste been staat. Dat maakt het sturen op een wakeboard in het begin ook zo lastig, omdat je op het been leunt waarmee je gewend bent om te sturen. Te ver naar achter hangen moet je wel zien te voorkomen, omdat je dan onderuit kan gaan. Maar gelukkig gaat wakeboarden een stuk sneller dan die treklift van de wintersport, het lijkt daardoor juist ook wel op een heerlijk stuk offpiste door de tiefschnee. Dan sta je ook op je achterste been omdat je wilt voorkomen dat je snowboard met de punt sneeuw gaat happen en je jezelf in gaat graven. Op het snowboard gaat dat ingraven overigens nog geleidelijk, wanneer je met de punt van je wakeboard in het water komt maak je gewoon een salto. Zeker voorkomen dus!
Hou je van snowboarden? En heb je geen geld om te gaan zomersnowboarden? Ga dan zeker wakeboarden! Have fun!